11:24 | 29 დეკემბერი, 2019

სულ მალე ახალი წელი შემოაჭრიალებს ჩვენი სახლების, ქალაქების, დაბებისა თუ სოფლების კარს. ახალი წლის მოგონებები ყველას ბავშვობასთან გვაბრუნებს და თუკი რაიმე ნათელი და ლამაზი გვახსენდება, ყოველივე “რატომღაც“ სწორედ ჩვენი ბავშვობის წლებში იყო. ეს ცხადია ხდება არა იმიტომ, რომ მხოლოდ ბავშვობაში ხდებოდა კარგი ამბები, არამედ პირველყოვლისა იმის გამო, რომ ბავშვი ყველაფერს მაინც ნათელი თვალებით უყურებს (თუნდაც ეს ყოველივე საშინელ ეპოქაში ხდებოდეს) და ასე დანახული ამბები ბუნებრივია არასოდეს გავიწყდება.

11:40 | 22 დეკემბერი, 2019

ამ ცოტა ხნის წინ იტალიაში გამართულ მატჩზე კიდევ ერთხელ გამოჩნდა, თუ რაოდენ გადაჯაჭვულია ერთმანეთთან ბოთლი და ფეხბურთი. ფსევდოგულშემატკივრის “ხელთა ნაჭერი“ ბოთლი ლამის უკვე სიზმარშიც კი გვაშფოთებს და ჯერ კიდევ ვერ გაგვიცია კითხვაზე პასუხი: ბოთლი უფრო ადრე გაჩნდა თუ ფეხბურთი? თუმცა თუ კარგად დავუკვირდებით, ამ კითხვაზე პასუხი ერთი შეხედვითაც ცხადზე ცხადია – ბოთლი!

13:07 | 16 დეკემბერი, 2019

მადლობა ღმერთს, რომ დუნიაზე ჯერ კიდევ არიან ადამიანები, რომელთათვისაც ფეხბურთი მხოლოდ მოპოვებული ტიტულები, დახარჯული მილიონები და გაზულუქებულთა საყვარელი საკვირაო გართობა არაა. ეს ხალხი ფეხბურთში მუდამ ეძებს იმ დეტალებს, ამბებსა თუ მოვლენებს, რაც ესეოდენ ალამაზებს სპორტის ამ სახეობას. ამ ადამინების მეხსიერებაში არასოდეს გაქრება მოგონებები ძლევამოსილ “პარმაზე“, პატარა და უფულო, მაგრამ მრავლისშემძლე “ლიდსზე“, ქარიშხალივით მოვარდნილ და მოულოდნელად გაჩემპიონებულ “კაიზერსლაუტერნზე“, ყოვლად უცნაურ “ფიორენტინაზე“ და სხვა მრავალი მსგავსი...

11:32 | 01 დეკემბერი, 2019

როგორც ერთი ძველი, მაგრამ არცთუ საამო ქართული გამოთქმა გვეუბნება: “სამართალი ურმით მოდის, მაგრამ ნამდვილად მოვაო“ და ალბათ ასეა რუსული სპორტის მომავლის საქმეც. სპორტზე და სპორტულ მაქინაციებზე კარგად დამწერი ხალხი ჯერ კიდევ 10 წლის წინ ითხოვდა რუსული სპორტის არასამართლიანი წესებთ თამაშის გამო დასჯას, მაგრამ მაშინ მსოფლიოში სხვა კონიუნქტურა იყო და რუსი სპორტის მესვეურების დასჯას კი არა, საქართველოსთან დაწყებული ომის გამოც კი არ აპირებდნენ რუსეთისთვის საკადრისი პასუხის გაცემას. არ აპირებდნენ და სამწუხაროდ დღესაც არ გაუციათ. თუმცა...

12:34 | 24 ნოემბერი, 2019

2020 წლის მარტის ბოლოს საქართველოში დიდი ამბები იქნება. ეს პერიოდი ერთგვარი გზაგასაყარია. ჩვენი ცხოვრება ისედაც პოლიტიკური ავ-კარგითაა სავსე და ალბათ ხვდებით, რომ რაიმე წინასწარ დაანონსებულ პოლიტიკურ გარდატეხას არ ვგულისხმობ. ჩვენი საფიქრალი საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებს და ერთა ლიგის ნახევარფინალ-ფინალებს ეხება, რომელიც თანდათან გვიახლოვდება და იმედთან ერთად შიშიც გვიძლიერდება.

12:33 | 17 ნოემბერი, 2019

ძალიან დიდი ძალისხმევაა საჭირო იმისათვის, რომ უცხოეთში მყოფმა ქართველმა ლუდხანაში შეკრებილი ხალხი დაარწმუნო, ბარში ცადაზიდულ ერთადერთ დიდ ეკრანზე შვეიცარიისა და საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებთა მატჩი ჩართონ და არა სხვა ნებისმიერი. არ ვიცი, შეიძლება ჩვენაც ასე ვქნათ, თუკი მაგალითად ალბანელი ტურისტი მაინცდამაინც ალბანეთის ნაკრების მატჩის ჩართვას მოითხოვს მაშინ, როდესაც მომდევნო ორი საათის მანძილზე შესაძლოა ევროპის გრანდების შეხვედრებზე “მოვცდეთ“.

10:01 | 10 ნოემბერი, 2019

ამასწინათ ერთი კაცი იძახდა, იაპონიაში მოგზაურობა ისეთი ძვირია, იქ საქართველოდან კაცი რომ წავიდეს, ან სუმო უნდა ტარდებოდეს, ან ჩვენი მორაგბეები თამაშობდნენ და ან ნინძებთან მქონდეს შერკინებაო. ხუმრობა იქით იყოს და ამ ბოლო დროს იაპონიასთან იმდენი საერთო გამოგვიჩნდა, რომ არაა გამორიცხული ქართველებმაც დავიწყოთ ნინძების საბრძოლო ხელოვნებაში უკეთ გარკვევა. ნინძების ისტორია და მათთან დაკავშირებული ამბები კი იმდენად საინტერესოა, რომ მგონი მართლაც ღირს ამ თემით უფრო მეტად დაინტერესება.

11:48 | 03 ნოემბერი, 2019

მის სურათს ევროპის მრავალი სტადიონის სალაროებშიც იხილავთ წარწერით_ნუშეუშვებთ! ყველაფერი კი ასე დაიწყო..

10:17 | 27 ოქტომბერი, 2019

10:03 | 20 ოქტომბერი, 2019

არც ისე ბევრჯერ იყო შემთხვევა, როდესაც საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებმა საშინაო მატჩი თბილისის გარეთ ჩაატარა. ახალგაზრდულ და ასაკობრივ ნაკრებებს ეს საყვედური ნაკლებად ეთქმით, რადგან როგორც წესი ეს გუნდები უმეტესწილად თბილისსგარეთ მასპინძლობენ მეტოქეებს. ეროვნული ნაკრები კი ეს ბოლო წლებია მთლად “გათბილისურდა“ და ამას ცხადია თავისი ობიექტური მიზეზებიც გააჩნია.

16:15 | 06 ოქტომბერი, 2019

საქართველოში ალბათ ძალიან ცოტამ იცის, რომ საქართველოს საფეხბურთო ჩემპიონატში მოთამაშე კლუბის – ცხინვალის “სპარტაკის” პარალელურად, კოკოითმა და მისმა რეჟიმმა შექმნა “ალტერნატიული” ცხინვალის “სპარტაკი, რომელიც ერთი პერიოდი რუსეთის ჩემპიონატის მეოთხე ლიგაში გამოდიოდა და ამ დანაშაულებნრივ ფაქტზე რეაგირებას არც ფიფა ახდენდა, არც უეფა.