18:10 | 31 ოქტომბერი, 2020

დღეს არჩევნებია. შეგვიძლია ისიც კი ვთქვათ, რომ სიტყვა “დღეს ამ შემთხვევაში სრულიად უადგილო, რადგან ჩვენი ქვეყანა აგერ უკვე რამდენი წელია ერთ დიდ საარჩევნო შტაბად არის ქცეული. კანდიდატები, ლოზუნგები, მოწოდებები, დაპირებები, საპროტესტო აქციები, დროშამომარჯვებული თინეიჯერები... ეს ყველაფერი ლამის ყოველ წელს ქარბორბალასავით ტრიალებს ჩვენს თავზე და უამრავ ლოზუნგ-მოწოდებებში გახლართულები და თავგზაარეულები ფაქტობრივად ინსტიქტურად მივდივართ საარჩევნო ყუთთან, ინსტიქტურადვე ვხაზავთ იმ პარტიას, რომელმაც ყველაზე მეტად დაგვარწმუნა “ნათელი მომავლის გარდაუვლობაში“ და ფეხაწყობით ვბრუნდებით სახლში.

16:58 | 18 ოქტომბერი, 2020

ძველი ბერძნებისა და რომაელების თამაშებს თუ არ ჩავთვლით, რომლებშიც ბურთს ხელით ან ჯოხით იგერიებდნენ, ჩოგბურთის მსგავსი თამაში პირველად ნახსენებია 12-13 საუკუნეების იტალიურ წყაროებში. თამაშს ჯიდოკო ერქვა და მასში ბურთის მოგერიება ხის ფარით ხდებოდა. 14-ე საუკუნეში საფრანგეთში ძალზე პოპულარული იყო “თამაში ხელისგულით“ (ჟე დე პომ), რომელმაც თანამედროვე ჩოგბურთის განვითარებაზე უდიდესი გავლენა მოახდინა. ამ თამაშს თამაშობდნენ დარბაზებშიც და ღია ცის ქვეშაც. 16-ე საუკუნიდან ჩოგანიც გამოჩნდა. სულ მალე თამაშმა აღიარება ინგლისშიც მოიპოვა. ინგლისელებმა მას ნამდვილი ჩოგბურთი უწოდეს.

11:59 | 11 ოქტომბერი, 2020

ბელარუსის საფეხბურთო ნაკრების ძლევის შემდეგ აბა სხვა რა უნდა ეწოდოს ჩვენს განცდებს თუ არა იმედი და შიში?! იმედი იმისა, რომ შეიძლება მართლაც ასრულდეს ყველა ქართველი ქომაგის მრავალწლიანი ოცნება და ჩვენი ნაკრები ისტორიაში პირველად გავიდეს მაღალი რანგის ტურნირზე და შიში კი იმისა, რომ ეს იმედები მაკედონიის მუტრუკულმა გუნდმა საბოლოოდ არ ჩაგვიყაროს წყალში. ამის მერე კიდევ ღმერთმა იცის როდის მოგვეცემა ევროპის ჩემპიონატზე გასვლის ასეთი რეალური და ხელშესახები შანსი.

13:12 | 27 სექტემბერი, 2020

თითოეულ ჩვენგანი ოდესღაც ბავშვი იყო და იცის რამხელა მნიშვნელობა აქვს თამაშს ცხოვრებაში. ბავშობის წლები ბედნიერად გვამახსოვრდება, მაგრამ რაღაც-რაღაც თამაშები გვავიწყდება. მათ უკან ვიტოვებთ და ყურადღებას აღარ ვაქცევთ. ვივიწყებთ იმას, რამაც ადამიანად გვაქცია. მრავალი ქართული დავიწყებული თამაში არსებობს, რომელიც დღეს ბევრს აღარ ახსოვს.

14:52 | 20 სექტემბერი, 2020

ქომაგი რომ ფეხბურთის ერთ-ერთი მთავარი შემადგენელი ნაწილია - ამაზე დიდი ხანია ყველა შეთანხმდა. თუმცა მსოფლიო ჯერჯერობით იმაზეც შეთანხმდა, რომ მოძალებული კორონა-პანდემიის გამო გარკვეული პერიოდი ევროპის წამყვანი საფეხბურთო ჩემპიონატები კვლავ გულშემატკივრის გარეშე გაიმართება და გამონაკლისი ამ მხრივ რა თქმა უნდა არც იტალიაა.

14:24 | 13 სექტემბერი, 2020

არ აქვს მნიშვნელობა რაგბი გიყვარს თუ არა, არც ისაა მნიშვნელოვანი, ზოგადად სპორტი რამდენად გაინტერესებს, მთავარი ისაა, რომ როგორც იქნა ასრულდა ქართველების დიდი ხნის ოცნება და საქართველოს მორაგბეთა ეროვნული ნაკრები ოფიციალურად გაერია ბობოლათა შორის. ჩვენი ქვეყნის ნებისმიერ მოქალაქეში ეს სიხარულის გარდა სხვა ემოციას არ უნდა ბადებდეს!

14:19 | 06 სექტემბერი, 2020

ბოლო წლებში უამრავი ახალი პროფესიის საჭიროება შეიქნა, მათ შორისაა იმიჯმეიკერისა და პიარმენეჯერის პროფესიები. თანამედროვე ურთიერთობებმა თან მოიტანა პიროვნებისა თუ ორგანიზაციის იმიჯზე ზრუნვის აუცილებლობა, თუმცა კი, ერთმანეთზე სასურველი შთაბეჭდილების მოსახდენად, გარკვეულ ადამიანები ხერხებს უხსოვარი დროიდან მიმართავენ.

12:36 | 30 აგვისტო, 2020

საქართველოში სანაძლეოს დადების ტრადიცია, ჯერ კიდევ უძველესი დროიდან იღებს სათავეს. ადრე, როგორც ახლა, სანაძლეოში ორი მხარის გარდა, აუცილებლად მონაწილეობდა მესამე პირი, რომელიც ასე ვთქვათ, დამკვირვებლის ფუნქციას ასრულებდა. ყველაფერთან ერთად, ეს იყო დიდი გამოცდა მამაკაცებისთვის პატიოსნებაში, სიმართლის თქმაში, სიტყვისკაცობაში და სხვა. ამიტომ წაგებულის შესრულება ან ასრულება, ფრიად საშური რამ იყო. წინააღმდეგ შემთხვევაში მავანი წაგებული კაცი მრავალი ღირსების რეგალიას კარგავდა და ხშირად საყოველთაო დაცინვის საგანიც კი ხდებოდა.

12:59 | 23 აგვისტო, 2020

- ზაფხული წელში გამიართა და გვარიანადაც დაცხა. აბა ამ დროს რონას ველზე ჯირითი იქნება? თან ეს რა ბუკისა და ნაღარის ხმაა ჩემო მეგობარი სანჩო? ვინ ზეიმობს აგრერიგად და რა ამბავია?

21:48 | 16 აგვისტო, 2020

“ცხოვრება ძალზედ ხანმოკლეა იმისთვის, რომ ადამიანმა ცუდი ღვინო დალიოს”. პანდემიის დაწყებიდან საფეხბურთო ტურნირების დასრულების ზაფხულში დამთავრების შემდეგ , რატომღაც ეს სიტყვები გამახსენდა. გამახსენდა ალბათ იმიტომ, რომ ფეხბურთის მოყვარულ ხალხს ცხოვრება ბევრად უფრო ხანმოკლედ მოეჩვენებოდა, ჩემპიონიატიდან მომდევნო ჩემპიონატამდე არსებულ რამდენიმე დღეს ისევ და ისევ მომავალი ჩემპიონატის ხილვის სურვილი და ამ სურვილის თანმხლები, სიამოვნებისაგან ხელების ფშვნეტა რომ არ ავსებდეს.

12:05 | 09 აგვისტო, 2020

მოდით, პირდაპირ ერთგვარი პათეტიკური კითხვით დავიწყებ: რატომ ვართ ვალდებულები, რომ ბელორუსის საფეხბურთო მატჩზე (თუკი ქომაგები დაგვიშვეს), გავავსოთ ეროვნული სტადიონი?! ყველას ჩვენ-ჩვენი წვრილმან-მსხვილმანი პრობლემები და საქმეები გვაქვს. ზოგს ფეხბურთთან მწყრალად მყოფი დირექტორები დააყოვნებენ სამსახურში და ზოგს ცოლები დაავალებენ ბავშვის პამპერსებისა და საჭმელის მოსატანად საშოვარზე წასვლას. ზოგს მეგობრები მიიწვევენ დიდ-პატარა სუფრებზე და ყანწის ტრიალს შესთავაზებენ. იქნებიან ისეთებიც, რომელთაც, საკუთარი გაფუჭებული ავტომანქანის ხელოსანის ”თავზე დადგომა” აქვთ გადაწყვეტილი. ავად გამხდარი ხალხი ხომ იქნებიან და იქნებიან... მაგრამ, ამ ათასი პრობლემებისა და ვაგლახის მიუხედავად, ფეხბურთზე მწყრალად მყოფი “ხაზეინებისა” და ზანტი ხელოსნების არსებობის მიუხედავად – ჩვენ ამ ერთ დღეს, უნდა ავდგეთ, მაქსიმალურად უბრალოდ ჩავიცვათ, თუკი საკუთარი არ გვაქვს, მეზობლისაგან ვინათხოვროთ დროშები და მწყობრი თუ არეული ნაბიჯებით გავუყვეთ წერეთლის გამზირს. ჩვენ უპირველესად საკუთარ თავს უნდა დავუმტკიცოთ, რომ გადატენილი ეროვნული სტადიონი მხოლოდ წარსულის ლამაზი ზმანება არ არის და დღესაც ისეთივე გულიანი და საკუთარი ქვეყნის ეროვნული გუნდის ერთგული ხალხი ვართ, როგორც ათეულობით წლების წინ ვიყავით. პირთამდე გადატენილი სტადიონი ხომ ჩემს თაობას მხოლოდ ერთხელ – გერმანიის ეროვნულლ ნაკებთან მატჩში ახსოვს.