13:15 | 29 სექტემბერი, 2019

ნინო რომ გავიცანი, სულ 11 წლის იქნებოდა. ბავშვების მიერ სახელდახელოდ ამოთხრილ და ნახერხჩაყრილ ორმოში თავისზე დიდ ბიჭებს ებღლარძუნებოდა და ისეთი გაუტეხელი რამ იყო, ბევრი ბიჭი არიდებდა თავს მასთან დაჭიდებას. ჭიდაობაზე მეტად, ბიჭებს რომ ამარცხებდა, ის მოსწონდა. სოფლელი ბავშვებისათვის განსაკუთრებული ხიბლი კი ქალაქელების ძლევას აქვს და ვერც კი მივხვდი ისე აღმოვჩნდი ნახერხიანი ორმოს შუაგულში, ნახერხით სავსე თმებიანი ანჩხლი გოგოს პირისპირ, რომელიც კატასავით მეპარებოდა და თუ წავაქცევდი, მზად იყო სწორედ კატასავით დავეკაწრე. აბა რა სატრაბახოა, მაგრამ მეც გამახელა იმისმა თავზეხელარებულობამ, ავიყვანე ხელში და გადმოვუშვი ყირამალა. მერე კი საჩქაროდ მოვშორდიო იქაურობას და უკნიდან კიდევ მესმოდა იმ კაპასი გოგონას გამაღზიანებელი შეძახილები “ერთხელაც იქნება, დაგაწყვიტამ თავპირითაო“.

11:15 | 22 სექტემბერი, 2019

ფეხბურთში დიდ და გასაგიჟებელ დერბებს რა დალევს. აგერ გაიხედავ მადრიდში და “რეალისა“ და “ატლეტიკოს“ ჯახია ისეთი, რომ პრიმერას ნაღდ ქომაგს სიამისაგან აჟრჟოლებს როდესაც ამ თამაშებს იხსენებს. კატალონიური დერბებიც დიდი რამაა და ვისაც “ესპანიოლი“ თვალში ეპატარავება, იმან არც კატალონიის მუღამი იცის და რც დერბების რაობა.

12:26 | 15 სექტემბერი, 2019

საჰარი ბავშვობიდან უცნაური გოგონა იყო და ეს მის მშობლებს ყოველთის აშინებდა. თუკი მისი თანატოლები სხვადასხვა “გოგოური“ გასართობებით კმაყოფილდებოდნენ, საჰარს ფეხბურთი ყველაფერს ერჩია. როდესაც ტელევიზორში ფეხბურთი იყო, მამამისის გვერდით ხალიჩაზე ჩამოჯდებოდა და გამოცდილი ქომაგივით დიდი ვნებითა და ნეტარებით უყურებდა ყველანაირი დონის, ხარისხისა თუ მნიშვნელობის საფეხბურთო მატჩებს.

12:15 | 08 სექტემბერი, 2019

ქართული სპორტისთვის გასული კვირის ყველაზე მნიშვნელოვანი ამბავი შოტლანდიის დედაქალაქ ედინბურგში, ლეგენდარულ “მარიფილდზე“ გამართული სარაგბო ჯახი იყო, სადაც მოლოდინისამებრ საქართველოს ნაკრები სამწუხაროდ დამარცხდა (36:9) თუმცა “ბორჯღალოსანთა“ მესაჭე, მილტონ ჰეიგგი ამბობს, რომ ამ ყელაფერში საგანაგაშო არაფერია და საქართველოს ნაკრების სამსოფლიოსთასო სამზადისისთვის სქოთებთან სოლიდური ანგარიშით ორი მარცხიც მნიშვნელოვანია და ეს საბოლოოდ დადებით შედეგს გამოიღებს.

11:49 | 01 სექტემბერი, 2019

ბოლო დროს ბევრს საუბრობენ ქართულ სპორტში და განსაკუთრებით კი ქართულ ფეხბურთში კორუფციის პრობლემაზე. ამ სენის დასაძლევად ათასგვარი პროგრამა თუ დებულება იქმნება. თუმცა ძალიან ცოტა ვინმემ თუ ისიც, ჩვენს ქვეყანაში კორუფცია საიდან იღებს სათავეს და რამ შეუწყო ხელი ჩვენს ქვეყანაში და სპორტში კორუფციული აზროვნების ჩამოყალიბებას.

19:24 | 18 აგვისტო, 2019

არავის გვსიამოვნებს ქართული კლუბების დამარცხების შემდეგ წერა. ან რატომ უნდა გვსიამოვნებდეს, რომდესაც დაღმასვლა ასეთი თვალშისაცემია და ამის იქით მხოლოდ უიმედობა იწყება. გასული ოთხშაბათი დიდი სირცხვილის დღე იყო. ჩვენ წავაგეთ. წავაგეთ ერევნის “არარატ არმენიასთან“. წავაგეთ საკუთარ კედლებში და ახლა მხოლოდ ისღა დაგვრჩენია, რომ ვიფიქროთ, რატომ და ვისი თუ რისი მიზეზით ვართ ტუჩების კვნეტის ხასიათზე.

18:15 | 11 აგვისტო, 2019

ნამდვილად არ ვიცი რა არის ზუსტი მიზეზი, მაგრამ ფაქტია, რომ საფეხბურთო ევროპაში რუსული “თოფი“ ძველებურად ვეღარ ქუხს და ნეიტრალურ კაცს (არადა, როგორ გინდა რუსებთან ნეიტრალური იყო?...) ამით ბევრი არც არაფერი დაუკარგავს. ქართველები რომ ვართ და რუსული კლუბები რომ არ გვეპიტნავება, ამის დამალვას არც აზრი აქვს და არც ამის საჭიროებაა, მაგრამ როდესაც საფეხბურთო სამყაროში ისედაც უამრავი საეჭვო მოვლენა ხდება, განა ასეთი “საკბილოს” ხელიდან გაშვება იქნება?

17:45 | 04 აგვისტო, 2019

საფეხბურთო იდეალისტები ბევრს საუბრობენ იმაზე, რომ ფეხბურთი ბიზნესად იქცა, სპორტულ მხარეს ეკონომიკური ფაქტორები ჩაენაცვლა და ასეთი მიდგომები გულშემატკივრისათვის მიუღებელია, მაგრამ ერთია მოთქმა-გოდება და მეორეა რეალობა, რომლისაგან გაქცევა უბრალიდ არასწორი იქნება.

13:15 | 28 ივლისი, 2019

ქართული კლუბებისთვის წლევანდელი ევროტურნირები ტრადიციულად დაიწყო, “ტრადიციულადო“ ვამბობ იმიტომ, რომ უკვე წლებია ქართული კლუბები ევროპის ყველაზე ბეჩავ კლუბებს ასე თუ ისე, წვალებითა თუ ოფლისდენით ამარცხებენ, ხანდახან ფლეო–ოფებამდეც კი აღწევენ, მაგრამ ბოლოს ყველაფერი ისე ხდება “როგორც უნდა იყოს“. ანუ, ევროპა ლიგისა და ჩემპიონთა ლიგის ჯგუფები კვლავ ქართული კლუბების გარეშე კომპლექტდება.

17:25 | 21 ივლისი, 2019

სპორტის მოჰყვარულ ხალხს ხშირად გვინახავს სხვადასხვა ასპარეზობის დაწყებისას ან მიმდინარეობის დროს მწვრთნელები და ფეხბურთელები როგორ მიმართავენ ათასგვარ ცრურწმენით “რიტუალს“ და ბევრს სჯერა, რომ თუკი მატჩის წინ თავს მუხლებში ჩარგავს, სამჯერ შემობზრიალდება ან ტაშს ზურგსუკან დაუკრავს, ეს დღე მისი გამარჯვებით დასრულდება.

15:15 | 14 ივლისი, 2019

ახლა ზაფხულია და თბილისურ ეზოებში კვლავინდებურად ისმის დომინოს ჭახუნისა და ნარდის კამათლის გორების ხმა. დომინოს თამაშის ტრადიციამ მასიური სახე თბილისში 20-ე საუკუნის ოციანი წლებიდან მიიღო, მიუხედავად იმისა, რომ ეს თამაში ადრეც იცოდნენ საქართველოში და ე.წ. მაღალი წრის საზოგადოების საყვარელ თამაშადაც ითვლებოდა. დღეს, თბილისში, დომინოს ყველაზე სტაჟიან მოთამაშეებს წააწყდებით. მიუხედავად ამ ხალხის მხრცოვანი ასაკისა, შეუძლებელია არ გაგაოცოთ თამაშის მათმა უცნაურმა და, მე ვიტყოდი პროფესიონალურმა მანერამ.