1988 წლის ბოლოს, მოსკოვში, "დინამოს" ცენტრალურ საბჭოში, საქართველოს, ბელარუსის, მოსკოვის (რუსეთის) და უკრაინის "დინამოს" რესპუბლიკური საბჭოს ხელმძღვანელები და თბილისისა და კიევის "დინამოს" მწვრთნელები დავით ყიფიანი და ვალერი ლობანოვსკი შეიკრიბნენ. შეხვედრა სპორტსაზოგადოება "დინამოს" ცენტრალური საბჭოს თავმჯდომარე პიოტრ ბოგდანოვსა და მის პირველ მოაგილეს, ფეხბურთის კურატორ ვალერი სისოევს მიჰყავდათ.
სწორედ იმ შეხვედრისას სპორტსაზოგადოების სტრუქტურული ცვლილება გადაწყდა. ოთხივე საფეხბურთო კლუბ "დინამოს", რომლებიც სსრკ უმაღლეს ლიგაში თამაშობდნენ, პროფესიული კლუბების სტატუსი მიენიჭა. კლუბების ბიუჯეტი და დაფინანსების წყარო, როგორც ყველაფერი იმ პერიოდში, გასაიდუმლოებული იყო. საფეხბურთო კლუბს სამეურნეო საქმიანობით ინახავდნენო და ცნობილია, რომ საქართველოში სპორტსაზოგადოება "დინამოს" ტრიკოტაჟისა და უქსოვადი მასალების ფაბრიკები ეკუთვნოდა.
1989 წლის დასწყისში კი, საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის იმჟამინდელი ხელმძღვანელობის რეკომენდაციით, პროფესიულ საფეხბურთო კლუბ "თბილისის დინამოს" პრეზიდენტად საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის პრორექტორი ოთარ წეროძე დაინიშნა. რადგანაც წეროძე უჩინო გახლდათ, ვიცე-პრეზიდენტის პოსტი პოლკოვნიკ ვალერი ჩოლარიას უბოძეს, რომელიც იქამდე "დინამოს" რესპუბლიკური საბჭოს სპორტის სამმართველოს უფროსი გახლდათ.
1989 წლის შემოდგომაზე თბილისის "დინამომ", საბჭოთა კავშირის ახალი ჩემპიონატისთვის მზადება უკვე პროფესიული კლუბის სტატუსით დაიწყო. გუნდი რამდენიმე უცხოურ შეკრებაზე გაემგზავრა და წეროძემ და ჩოლარიამ, კიეველ, მოსკოველ და მინსკელ თანაკლუბელებს შორის პირველებმა, კლუბის ტექნიკურ სპონსორად სპორტული სამოსის მწარმოებელი ცნობილ გერმანულ კომპანია "პუმა" შეიგულეს. "პუმას" "დინამო" სამოსით უსასყიდლოდ, მხოლოდ საკუთარი ნაწარმის რეკლამირებისთვის უნდა მოემარაგებინა. მაშინ ეს უჩვეულო და დიდი ამბავი გახლდათ.
საინტერესოა, რომ სწორედ იმ უცხოური შეკრებისას თბილისელთა მწვრთნელის დავით ყიფიანის კონსულტანტად მოსკოვის "სპარტაკის" ყოფილი დამრიგებელი, აწ გარდაცვლილი კონსტანტინ ბესკოვი დანიშნეს. მოგვიანებით კი "დინამოს" მწვრთნელის პოსტზე ყიფიანი სწორედ ბესკოვს უნდა შეეცვალა...
1990 წლის ზამთარში ქართული ფეხბურთი საკავშიროსას გამოეყო, "დინამო" ეროვნულ ჩემპიონატში ოთარ წეროძის, ვალერი ჩოლარიასა და მწვრთნელ დავით ყიფიანის ხელმძღვანელობით ჩაერთო. 1991 წლის ბოლოს კი ჩოლარია სამუშაოდ მოსკოვში წავიდა, ყიფიანი - კვიპროსზე. "დინამო" ბედის ანაბარა დარჩა, სპორტსაზოგადოება "დინამოს" რესპუბლიკური საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილის პოსტზე კი ჯიმი მიქელაძე ვლადიმერ ისელიძემ შეცვალა. მაშინდელი ამბების გასარკვევად “მსოფლიო სპორტი” წარსულში ცნობილ წყალბურთელს, ამჟამად კი საქართველოს წყალბურთელთა ნაკრების მთავარ მწვრთნელ ვლადიმერ ისელიძეს ესაუბრა.
- ბ-ნო ვოვა, იმ დროს თქვენ უშუალოდ მონაწილეობდით “დინამოს” ბედის განსაზღვრაში...
- დიახ. 1991 წლის 1 იანვარს დავინიშნე სპორტსაზოგადოება “დინამოს” თავმჯდომარის მოადგილედ. საერთოდ, სიმბოლურად, თავმჯდომარე შინაგან საქმეთა მინისტრი იყო, რეალურად კი გუნდის ხელმძღვანელი საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილე გახლდათ. ფეხბურთელებს თავისი პრეზიდენტი - მაშინ ოთარ წეროძე - ჰყავდათ და ისინი ჩვენთან ანგარიშვალდებული იყვნენ. ისე, ფინანსურად უკვე ვეღარ ვეხმარებოდით, რადგან ფიზიკურად არ გვქონდა. საკუთარ თანამშრომლებსაც ძლივს ვუხდიდით ხელფასს.
ამ დროს “დინამო” მძიმე კრიზისში იყო, ხელფასებს ვერ იღებდნენ, კვება არ უვარგოდათ. გუნდიLლამის დაშლის პირას იყო მისული. ოთარ წეროძემ დაგვაკავშირა ფირმა “ვესტასთან.” მაგრამ, თუ ხელშეკრულებას გავაფორმებდით, მხოლოდ სახელი “დინამო” გვრჩებოდა. დანარჩენი - ბაზა, ფეხბურთელები, მოკლედ ყველაფერი, მათ მფლობელობაში გადადიოდა. თხოვნაზე, ”დინამოსთვის” რაღაც წილი მაინც დაეტოვებინათ, უარი გვითხრეს. დავრჩით ისევ საკუთარი თავის იმედად, თუმცა პოტენციური მეპატრონის ძებნას კვლავ ვაგრძელებდით.
ამასობაში, გამოჩნდა საავიაციო კომპანია “აირზენა,” რომლის ხელმძღვანელებმაც სიტყვიერად ყოველმხრივი დახმარება აღგვითქვეს, მაგრამ დრო გადიოდა, დაახლოებით 6 თვის განმავლობაში არავინ შეგვხმიანებია, არადა დინამოელთა მთავარი მწვრთნელი რევაზ ძოძუაშვილი თითქმის ყოველდღეE მოდიოდა ჩემთან, რამე გვიშველეთო. შემდეგ რეზომ თავად შემომთავაზა: არის ასეთი ფირმა - “ბერმუხა” და ყოფილი, საკმაოდ ცნობილი ფეხბურთელი მერაბ ჟორდანია, რომელსაც უცხოეთშიც კარგი კავშირები აქვს და საქმეც იცის. ვცადოთ, იქნებ სწორედ ეს იყოს გამოსავალიო. გადავწყვიტეთ, მათთან გვეთანამშრომლა. მოკლედ, “ბერმუხა” “დინამოში” თავისი ფინანსებით შემოვიდა. სხვათა შორის, პირობა კაცურად შეასრულეს და პრობლემებიც მალევე მოგვარდა. ფეხბურთელებიც ძალიან კმაყოფილი იყვნენ. ფირმის ხელმძღვანელი მერაბ რატიანი გახლათ, მასთან იყვნენ მერაბ ჟორდანია, რომიკო შოთაძე, ნუკრი კაკილაშვილი და ლერი სულაბერიძე. პრეზიდენტად კი ჟორდანია დაინიშნა. შემიძლია გითხრათ, რომ ამ ადამიანებმა მაშინ “დინამო” გადაარჩინეს. ზედიზედ რამდენჯერმე მოვიპოვეთ ქვეყნის ჩემპიონობა და თასი, მოსკოვში ესენგეს ტურნირი მართალია არ მოგვიგია, მაგრამ იქაც საკმაოდ წარმატებით ვითამაშეთ. მოკლედ, ყველაფერი კარგად იყო.
ამ თანამდებობაზე 1994 წლამდე ვიყავი და მერე შსს-ში გადავედი სამუშაოდ. ახლა დეტალურად ვერ გეტყვით შემდეგ რა ხდებოდა.
- ვიცით, რომ “დინამოს” საბჭოს წილობრივად მაშინ 10% დაუტოვეს.
- დიახ, “დინამოს” 10% ეკუთვნოდა. შესაძლოა ამიტომ, ეგებ სხვა რამის გამო, მაგრამ ფაქტია, რომ ვითარება ნელ-ნელა აირია. შსს-ში გარკვეულ ადამიანებს ასეთი წილობრივი მდგომარეობა არ მოსწონდათ, ვიღაცეებს კიდევ საკუთარი ინტერესები გაუჩნდათ და ბოლოს როგორც დამთავრდა ეს ყველაფერი, კარგად ვიცით. ამ დროს მე უკვე გუნდთან უშუალო შეხება აღარ მქონდა. არც იურისტი გახლავართ, რომ ფაქტს სამართლებრივი შეფასება მივცე, მაგრამ ჩემი სუბიექტური აზრით, ამ ბიჭებს კლუბი უკანონოდ ჩამოართვეს. მათთვის არავის არაფერი უკითხავს, ისე გაასხვისეს.
ასეთი იყო ბ-ნი ვოვას პასუხები. მოვლენები კი შემდგომში ასე განვითარდა: ეროვნულ ჩემპიონატში 2000-2001 წლების სეზონი საფეხბურთო კლუბმა “თბილისის დინამომ” დაიწყო, ხოლო ჩემპიონატის მეორე წრიდან მონაწილეობა უკვე "დინამო თბილისმა" განაგრძო და სეზონიც ამავე კლუბმა ჩაამთავრა. არადა, "დინამო თბილისი", თურმე, 2001 წლის მარტში დარეგისტრირდა, არც "თბილისის დინამოსთან" აკავშირებდა სამართლებლივი ურთიერთობა და არც ამ კლუბის უფლებამონაცვლეს წარმოადგენდა. იმ სეზონის საქართველოს ჩემპიონატში მონაწილეობაზე განაცხადი მხოლოდ საფეხბურთო კლუბ "თბილისის დინამოს" ჰქონდა წარდგენილი, თუმცა ფეხბურთის ფედერაციის მაშინდელი ხელმძღვანელობის გულგრილობის გამო "თბილისის დინამოს" ადგილი "დინამო თბილისმა" დაიკავა. 2001 წელს შექმნილი კლუბის ხელში აღმოჩნდა ასევე "თბილისის დინამოს" უძრავ-მოძრავი ქონებაც.
მოგეხსენებათ, მერაბ რატიანმა და ფიზკულტურულ-სპორტულმა კლუბმა “დინამომ” სფფ-ში წერილი შეიტანეს, რომელშიც სწორედ ამ საქმის გამოძიებას ითხოვენ. გასულ ოთხშაბათს ფედერაციის აღმასკომმა იმსჯელა და ეს საკითხი იურიდიულ კომიტეტს გადასცა, რომელიც შეისწავლის ვითარებას, კონკრეტულ პიროვნებებს დაელაპარაკება და 15 სექტემბრამდე დადებს დასკვნას. როგორც ჩანს, ბოლოს ეს საქმე მაინც სასამართლომდე მივა.
ხატია ჯიჯეიშვილის ფოტოები
კომენტარის გამოქვეყნებისთვის, გთხოვთ გაიაროთ ავტორიზაცია ან რეგისტრაცია
წარმატებები ბატონო ვლადიმერ თქვენს საქმიანობაში !
ვლადიმერ გუცაევთან ინტერვიუ ყოველთვის საინტერესო გამოდის. ამიტომაც ვლადიკავკაზის "ალანიას" სპორტული დირექტორის თბილისში ყოფნით ვისარგებლეთ და ქართული ფეხბურთის ისტორიაში ერთ-ერთ საუკეთესო თავდამსხმელს არაერთ მნიშვნელოვან თემაზე ვესაუბრეთ - ოსურ კლუბზეც, ქართულ ფეხბურთში არსებულ ვითარებაზეც და საქართველოს ნაკრებსა და თბილისის "დინამოზეც"...
- თბილისში პირადი საქმეების მოსაგვარებლად ჩამოვედი და ვლადიკავკაზში ხვალ (ინტერვიუ ჩაწერილია 26 აგვისტოს. - ავტ.), ტულის "არსენალთან" მატჩისთვის დავბრუნდები.
სამწუხაროდ, გასულ სეზონში უმაღლესი ლიგიდან დავქვეითდით, მაგრამ ფეხბურთში ყველაფერი ხდება. წელს აქცენტს ახალგაზრდა ფეხბურთელებზე ვაკეთებთ და გაისად უკეთესი შედეგები გვექნება.
- "ალანია" წელს აღარ იბრძოლებს პრემიერლიგაში დაბრუნებისთვის?
- როგორ არა. უმაღლესი ლიგის საგზურებისთვის, რეალურად, სამი კლუბი იბრძვის - "არსენალი", "მორდოვია" და "ალანია". ვფიქრობ, პლეი ოფში აუცილებლად მოვხვდებით. შესაძლოა, პირველი წრის შემდეგ გუნდი ახალი მოთამაშეებითაც გავაძლიეროთ.
- "ალანიაში" თითქმის სულ თამაშობს ერთი ქართველი მაინც... ეს რისი "ბრალია"?
- იმის, რომ ვალერი გაზაევს უყვარს საქართველო და ქართველი ფეხბურთელები! სულ მეუბნებოდა, რომ თავის გუნდში ქართველების ნახვა უნდა. ამის სურვილი მოსკოვის ცსკა-ში მუშაობის დროსაც ჰქონდა, მაგრამ ცსკა-ს სხვა მოთხოვნები აქვს. როცა ჩადიხარ, უნდა დაამტკიცო კიდეც, რომ ძლიერი ფეხბურთელი ხარ. მით უმეტეს, რუსეთის ჩემპიონატში ძალიან ბევრი მაღალი კლასის ლეგიონერია და მათთან კონკურენცია ძნელია...
ამჟამად "ალანიაში" ოთარ მარცვალაძე ირიცხება. გამოცდილი თავდამსხმელია და აუცილებლად დაგვეხმარება.
- "ალანიაში" გიორგი ჭანტურიამაც ითამაშა. ვლადიკავკაზში მისი თამაშით კმაყოფილნი დარჩნენ?
- გიორგი ურიგოდ არ გამოიყურებოდა, მაგრამ "ალანიაში" ცოტა ხანს იყო და შესაძლებლობების სრულად გამოვლენას როგორ მოასწრებდა? გამოცდილება კი ნამდვილად მიიღო და "ვიტესში" მისით კმაყოფილნი იქნებიან.
სამწუხაროა, რომ კოკორინთან ჩხუბის გამო მიღებული დისკვალიფიკაცია ჭანტურიას ჰოლანდიის ჩემპიონატშიც გადაჰყვა, თუმცა ეს მხოლოდ თავის თავს უნდა დააბრალოს. ახალგაზრდაა და თავი ვერ მოთოკა, მაგრამ ემოციები ფეხბურთისგან შორს უნდა იყოს...
- ქართულ ფეხბურთზე გადავიდეთ: "დინამო-ტოტენჰემის" მატჩი თუ ნახეთ?
- ფეხბურთში ყველაფერი ხდება, მაგრამ ამ მატჩმა გვიჩვენა, რომ კლასში საშუალო ევროპული დონის კლუბებსაც კი ძალიან ჩამოვრჩებით. "ტოტენჰემი" გრანდების კატეგორიას ნამდვილად არ მიეკუთვნება - კარგი, სტაბილური გუნდია, თუმცა, ჩვენი ქვეყნის ჩემპიონს რა დღეც აყარა, ყველამ ვნახეთ.
შედარებით თანაბარი დონის მეტოქე ერგო გორის "დილას", თუმცა, როცა "რაპიდმა" "სიჩქარეები ჩართო", გორელებს გაუჭირდათ...
- ანგარიშზე მეტად ის არის გულდასაწყვეტი, რომ მეორე გოლის შემდეგ "დინამოს" ფეხბურთელებმა, ფაქტობრივად, შეწყვიტეს ბრძოლა...
- იმიტომ, რომ კლასში ძალიან დიდი განსხვავება დაინახეს... როცა მიხვდნენ, რომ შანსი არ ჰქონდათ, გაჩერდნენ... "დინამოს" ბევრი "ავადმყოფობა" სჭირს, მაგრამ ახლა ამაზე ლაპარაკი შორს წაგვიყვანს. ერთს კი ვიტყვი: ძველ დინამოელთაგან რომელიმე მუშაობს დღეს კლუბში? სამწვრთნელო შტაბში ან ადმინისტრაციაში ხედავთ იმ მოთამაშეთაგან რომელიმეს, ვინც კლუბის ისტორია შექმნა?
- როგორ ფიქრობს ვეტერანი დინამოელი ვლადიმერ გუცაევი - დღევანდელი გუნდის პრობლემა შემადგენლობაში უნდა ვეძებოთ, მწვრთნელში თუ მენეჯმენტში?
- ასეთი თამაშისთვის უცხოელი მწვრთნელი რა საჭიროა? - ამ დონის მწვრთნელები თბილისშიც საკმარისად არიან. ვიმეორებ - ვეტერანთაგან ვინმე მუშაობს დღეს "დინამოში"? საკუთარ თავს ნამდვილად არ ვგულისხმობ - მშვენიერი სამსახური მაქვს და თანაც, ქართულ ფეხბურთში მუშაობა არც მინდა! მაგრამ ხომ არიან ფეხბურთელები, ვისაც რაღაც გაუკეთებია "დინამოსთვის", ქართული ფეხბურთისთვის...
არც ერთი ვეტერანი არ არის ღირსი, თბილისის "დინამოში" იმუშაოს?! გადახედეთ, ვინ მუშაობს "ბაიერნში", "რეალში", "ბარსელონაში"...
მიმაჩნია, რომ ამჟამინდელ მეპატრონეს თბილისის "დინამოს" ყოფილი მფლობელებიც სამართლიანად ედავებიან. ყველამ იცის, რომ არასწორად წაართვეს კლუბი ამ ხალხს. ანდა, სიმბოლიკის შეცვლა რაღა იყო?!
- მიგაჩნიათ, რომ სიმბოლიკის შეცვლამაც უარყოფითად იმოქმედა "დინამოზე"?
- ლოგო თუ შეცვალე, სხვა გუნდი არ გამოდის?! თბილისის "დინამო" ერქვა, ახლა "დინამო თბილისი" გახდა... თუ შეცვალეს, ნუღარ ამბობენ, რომ ეს კლუბი 1925 წელს შეიქმნა, მოიგო თასების მფლობელთა თასი, არის საბჭოთა კავშირის ჩემპიონი და თასის მფლობელი. დაიწყონ ათვლა ბოლო წლებიდან და მას შემდეგ რა ტიტულებიც მოიგეს, იმით იამაყონ...
- რა მოხდებოდა, "დინამოს" თქვენს დროს რომ წაეგო საკუთარ მოედანზე ასეთი ანგარიშით?
- "დინამო" 1973 წელსაც დამარცხდა "ტოტენჰემთან" 1:5, მაგრამ ეს ლონდონში იყო. ვიბრძოლეთ და საგოლე მომენტებიც გვქონდა, თუმცა ბრიტანელებმა გვაჯობეს. ეს მწვრთნელის შეცდომაც იყო - ცხონებულ ალიოშა კოტრიკაძეს ორი მეტრის სიმაღლის ფირუზ კანთელაძე რომ ეთამაშებინა, ასეთი ანგარიშით არ წავაგებდით...
თბილისში 1:1 ვეთამაშეთ, არადა, ისეთი უპირატესობა გვქონდა, აუცილებლად უნდა მოგვეგო... თუმცა მაშინდელი და ახლანდელი გუნდების შედარება არც შეიძლება. წაგების შემდეგ გუნდი ბაზაზე იყო ჩაკეტილი და გარეთ გასვლას ერიდებოდა...
- "დინამოში" დიდი ინვესტიციაც ჩაიდო, ფეხბურთელებს ყველანაირი პირობა აქვთ, ლეგიონერებიც ჩამოიყვანეს, მაგრამ შედეგს ყველანი ვხედავთ... რა არის გამოსავალი, რა ეშველება ქართულ ფეხბურთს?
- ფული სწორი მიმართულებით უნდა დააბანდო. თუნდაც, ფეხბურთის ფედერაციის მაგალითი ავიღოთ - წინა მთავრობის დროს სფფ-ს საკმაოდ დიდი დაფინანსება ჰქონდა, მაგრამ არასწორად ხარჯავდნენ. ამიტომ არ ვითარდებოდა არც მწვრთნელი, არც ჩემპიონატი, არც ბავშვთა ფეხბურთი... ეს ყველაფერი შედეგზეც ხომ აისახება? მთავარი ფულის რაოდენობა კი არა, მისი მიზანმიმართულად, სწორად გადანაწილებაა.
ფეხბურთში მთავარი მხოლოდ ნაკრები ან მხოლოდ ეროვნული ჩემპიონატი ვერ იქნება. ყველა სეგმენტი თანაბრად უნდა განვითარდეს, ყველა სფერო მოწესრიგდეს და შედეგი მერე იქნება. თუ ისევ ისე გაგრძელდა, ასეთ ქაოსში კიდევ ათეული წლების განმავლობაში ვიქნებით...
- ქართულ ფეხბურთში მუშაობის სურვილი არ მაქვსო... ნაწყენი ხართ?
- ნაწყენი მხოლოდ მე კი არა, ყველა ის ადამიანია, ვინც ქართულ ფეხბურთში ტრადიცია შექმნა, ვისაც მართლა რაღაც გაუკეთებია ფეხბურთისთვის. ვინც ასეთი იყო, ყველა დაჩაგრეს, ყველა უკანა პლანზეა. ალბათ, შურთ და ის ვერ მოინელეს, ვეტერანები ხალხს დღემდე რომ უყვარს და ამიტომ არ გვიშვებენ ახლოს არც ფედერაციაში, არც კლუბებში. უნდათ, მხოლოდ "მათნაირი ტიპები" იყვნენ გარშემო. არიან კიდეც და ამიტომაც არის ქართული ფეხბურთი ასეთ დღეში...
- მეორე პლანზე ვართო... პირველ პლანზე ვინ არის დღეს ქართულ ფეხბურთში?
- ვისაც არც ფეხბურთი უთამაშია და არც არაფერი გაუკეთებია ქართული ფეხბურთისთვის, არ იცის მოგებისა და წაგების ფასი... პრეზიდენტი ხარ, მწვრთნელი თუ ფუნქციონერი, თუ თავად არ გამოგიცდია, რა გემო აქვს გამარჯვებას და მარცხს, სხვა როგორ უნდა გაზარდო? იმიტომ ვართ ასეთ დღეში და ასეც გაგრძელდება, სანამ ქართული ფეხბურთი მსგავსი ფილოსოფიით იცხოვრებს...
- ერთ-ერთ ინტერვიუში თქვით - სადაც მივედი, ყველგან დამბლოკესო... რას გულისხმობდით?
- მინდოდა, ჩემი გამოცდილება ქართული ფეხბურთისთვის გამომეყენებინა, მაგრამ სფფ-ის პრეზიდენტის არჩევნებისას სამჯერ გამწიეს გვერდით... მხოლოდ ჩემს თავზე არ ვამბობ - ვინც არ უნდა ყოფილიყო ჩემი თაობის მოთამაშეთაგან, ყველას ასევე მოექცეოდნენ, რადგან ფეხბურთის სათავეში ავტორიტეტული ხალხი არ სჭირდებათ.
არადა, ნებისმიერი პოსტსაბჭოთა ქვეყნის ფედერაციებსა და კლუბებს გადახედეთ - საპასუხისმგებლო თანამდებობებზე ყველგან ვეტერანი ფეხბურთელები მუშაობენ, ჩვენთან კი... განაწყენებულის პოზიციიდან კი არ ვლაპარაკობ, ფაქტს ვადასტურებ. ვინ ხარ და რა გაგიკეთებია ფეხბურთისთვის - ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს...
- მაგრამ ხელისუფლება ხომ შეიცვალა! ქართულ ფეხბურთში მუშაობის სურვილი აღარ გაქვთ, თუ ახლაც "გვერდით გაგწევენ"?
- ხელისუფლება კი შეიცვალა, მაგრამ ხალხის ფსიქოლოგიის შეცვლას დიდი დრო სჭირდება...
ჯერჯერობით შეცვლილს ბევრს ვერაფერს ვხედავ და... თუ საფეხბურთო სამყარო "დაიწმინდა", შესაძლოა, ვიფიქრო კიდეც, მაგრამ უკაცრავად და, თუ ასეთი "ბარდაკი" გაგრძელდა, აქ მუშაობა ნამდვილად არ დამაინტერესებს...
- ზვიად სიჭინავა ამბობს, რომ კანონიერად არის არჩეული - არჩევნების დროს კონკურენტი არც ბლატერს და პლატინის ჰყოლიათ - გადადგნენ და მეც გადავდგებიო...
- მთელ საქართველოს თუ დაბლოკავ და მხოლოდ ერთს აუნთებ მწვანე შუქს, ნებისმიერი გახდება პრეზიდენტი. ზვიად სიჭინავას დიდ პატივს ვცემ, მაგრამ ასეთი ბრტყელ-ბრტყელი სიტყვები საჭირო არ არის. ასე ლაპარაკი უფრო ამცრობს ადამიანს, ამიტომაც სჯობს, გაჩუმდეს.
- ფაქტია, რომ სფფ-ის ამჟამინდელი თავკაცი არსად წასვლას არ აპირებს: ვადის ამოწურვამდე ვიმუშავებ, 2015 წლის არჩევნებში კი მონაწილეობას აღარ მივიღებო...
- იმიტომ, რომ იცის, აღარავინ აირჩევს... როგორც უმცროსი ნოდარ ახალკაცი იყო ორჯერ "არჩეული", ასევეა ბატონი ზვიადიც, თორემ იურიდიულად ვერც მოედავები... ახალი არჩევნებიც მოვა და ვნახავთ - დარწმუნებული ვარ, იმავე გზით წავლენ და ისევ თავიანთ პროტეჟეს მოიყვანენ...
რამდენი წელია, სფფ არსებობს? რამდენი პრეზიდენტი გამოიცვალა და როგორ იყვნენ არჩეულნი, ყველამ ვიცით...
- ეროვნული ნაკრების თამაშზე რას იტყვით?
- სამწუხაროა, ნაკრები ასე რომ თამაშობს, მაგრამ მხოლოდ თემურ ქეცბაიას ნამდვილად არ დავადანაშაულებ. რა კონტინგენტით გინდა ითამაშო, რომელი ქართველი ფეხბურთელია, თუნდაც საშუალო დონის ევროპული კლუბის ძირითად შემადგენლობაში? ევროპაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ, ჩვენებურების უმეტესობა რუსეთის პრემიერლიგიდანაც გამოუშვეს ან პირველი დივიზიონის კლუბებში გადავიდნენ.
გვიჩვენეს კიდეც ჩვენი ადგილი - ჩამოვიდა "ტოტენჰემი" და "დინამო", რომელიც რამდენიმე ტურით ადრე გახდა საქართველოს ჩემპიონი და თითქოს ძლიერი ფეხბურთელებითაც არის დაკომპლექტებული, ისეთ დღეში ჩააგდო... ამიტომაც თემურ ქეცბაიას ტყუილად ვლანძღავთ, აქ სხვა პრობლემებთან გვაქვს საქმე.
ქეცბაიამდე კუპერიც იყო, ჟირესიც, ტოპმიულერიც, მაგრამ რა გააკეთეს? მიზეზი სხვაგან უნდა ვეძებოთ, მაგრამ ვეძებთ კი?! ამბიცია, იცოცხლეთ, დიდი გვაქვს - საქართველოს ნაკრებმა მსოფლიო და ევროპის ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე უნდა ითამაშოს, მაგრამ ამ ამბიციას ზურგს არაფერი უმაგრებს, რეალური საფუძველი არ აქვს...
ახალგაზრდების წარმატებები ძალიან კარგია, მაგრამ ბავშვი ყველგან ერთნაირია - იტალიაშიც და საქართველოშიც. მერე როგორ ვითარდებიან, ეს არის საქმე... თუ არც ნაკრებს აქვს წარმატება და არც კლუბებს, ე.ი. მიზეზი სხვაგან უნდა ვეძებოთ. ჩვენთან კი არავინ ეძებს - ან არ იციან, ან თვალს ხუჭავენ...
დინამოში რაიმე სიახლე არ არი? ხისკო და უსტარიცი სად არიან ინგლისში რატო არ წავიდნენ?
ჩისკოს ტრამვა აქვს უსტარიცი დატოვა
და რა ეტყობოდა "დინამო"-ს გადარჩენის? სახელის მეტი არაფერი იყო დარჩენილი, როგორც პატარკაციშვილის ოჯახმა აღნიშნა, მათ საკუთარი ნებით მიყიდეს "დინამო" რომან ფიფიას, შესაბამისად ეს უკანასკნენი პატიოსანი მყიდველია, რა მოხდა პატარკაცისშვილსა და "დინამოს" ხელმძღვანელობას შორის 2001 წელს ამის გარკვევას სასამართლო შეეცდება. იმედი დავიტოვოთ, რომ სასამართლო სამართლიან გადაწყვეტილებას გამოიტანს და თბილისის "დინამო" არ დაზარალდება
ისე ინფორმციისთვის ყოფილ საბჭოთა კავშირში პირველი პროფესიული კლუბი დნეპროპეტროვსკის დნეპრი გახდა, მეორე ლანჩხუთის გურია.