2016 წელს, კობი ბრაიანტი საყვარელ საქმიანობას ასეთი წერილით დაემშვიდობა - "ძვირფასო კალათბურთო"...

"ძვირფასო კალათბურთო,

იმ მომენტიდან მოყოლებული, როდესაც მე მამაჩემის გეტრებში სირბილი და წარმოსახვითი მატჩის მომგები ტყორცნების განხორციელება დავიწყე, ვიცოდი, რომ ერთი რამ იყო რეალური - მე შენ შემიყვარდი

იმდენად ძლიერად, რომ მე შენ ყველაფერი შემოგწირე, ჩემი გონებიდან და სხეულიდან დაწყებული, ჩემი სულით დამთავრებული. 6 წლის ბიჭი, შენზე ღრმად შეყვარებული.

მე არასდროს დამინახავს გვირაბის ბოლო, მე ჩემს თავს ვხედავდი, რომელიც ერთი მათგანიდან გამორბოდა.

და მე გამოვიქეცი, მოედანზე ყოველ დაკარგულ ბურთს შენს გამო დავდევდი, შენ თავდადება მთხოვე, მე კი ჩემი გული მოგეცი, რადგან ჩემთვის განსაკუთრებული იყავი. ოფლითა და ტკივილით ვთამაშობდი. არა იმიტომ, რომ ეს გამოწვევა იყო, არამედ იმიტომ რომ შენ მეძახდი.

მე შენთვის ყველაფერი გავაკეთე. ასე აკეთებენ ადამიანები, როდესაც რაღაც თავს ისე ცოცხლად აგრძნობინებს, როგორც ეს შენ გააკეთე.

შენ 6 წლის ბავშვს ოცნებები აჩუქე, და ამისთვის მუდამ მეყვარები. მაგრამ შენს განსაკუთრებულ სიყვარულს ვეღარ შევძლებ, ეს სეზონი ჩემთვის უკანასკნელია. გულს და გონებას თამაში სურს, თუმცა სხეულმა იცის, რომ დამშვიდობების დროა.

მაგრამ არაუშავს.

მინდა იცოდე, რომ მზად ვარ გაგიშვა. ახლა შეგვიძლია ყველა განვლილი მომენტი შევიგრძნოთ ერთად, ცუდიც და კარგიც, ჩვენ ერთმანეთს ყველაფერი მივეცით, რაც გაგვაჩნდა.

ორივემ ვიცით. რომ რაც არ უნდა მოხდეს, მე ისევ ის ბავშვი ვიქნები აწეული გეტრებით, კუთხეში მოთავსებული სანაგვე ყუთით, წამზომზე დარჩენილი 5 წამით და ბურთით ხელში.

5... 4... 3... 2... 1...

მიყვარხარ მუდამ, კობი".