გიორგი მაკარიძე პირველი ქართველი მეკარეა, რომელიც პორტუგალიის უმაღლეს დივიზიონში თამაშობს. ლუზიტანების ქვეყანაში კი მაღალი დონის ჩემპიონატი რომ აქვთ, ძველი ამბავია. 26 წლის მეკარეს worldsport.ge პორტუგალიაში დაუკავშირდა და საკმაოდ ვრცელი, საინტერესო საუბარიც შედგა.

თავიდან პორტუგალიური ამბები გამოვკითხეთ, მერე სანაკრებო თემასაც მივადექით, ხოლო ბოლოს ძალზე საინტერესო, პატარა ბლიც ინტერვიუც შედგა. გიორგის განცხადებით, განსაკუთრებული სეზონი არ აქვს და ჩვეულებრივად თამაშობს. თუმცა, აღნიშნავს, მომავალში უკეთესის იმედი მაქვსო. მაკარიძემ აქამდე პორტუგალიის ჩემპიონატში 12 შეხვედრა ჩაატარა და ურიგოდ მართლაც არ გამოიყურება.

სხვათა შორის, ქართველი კიპერი გამოგვიტყდა, რომ ფეხბურთი მისი საყვარელი სპორტის სახეობა სულაც არაა...

- როგორ შეეწყვე “მორეირენსეს” და რამდენად წინ გადადგმული ნაბიჯია შენი კარიერისთვის?

- გუნდს ძალიან კარგად შევწყვე. არანაირი პრობლემა არ შემქმნია ამ მხრივ. შარშანდელთან შედარები დიახ, რა თქმა უნდა, პროგრესია. სხვა თუ არაფერი უმაღლესი ლიგაა და საკმაოდ მაღალი დონის ჩემპიონატი.

- აქამდე ასეთ დონეზე არ გითამაშია. საუკეთესო სეზონია შენს კარიერაში?

- ვერ დაგეთანხმები. საფრანგეთის ლიგა 1-ში მომიწია თამაშია, ლიგა 2-შიც, რომელიც ნამდვილად მაღალი დონის ჩემპიონატია. ვერც იმას ვიტყვი, რომ საუკეთესო სეზონი მაქვს ან კმაყოფილი ვარ ამ სეზონით. ჯერჯერობით, სტაბილურად, ნორმალურად ვთამაშობ და უკეთესის მოლოდინიც მაქვს (იღიმის).

- გამოდის, რომ საფრანგეთის ლიგა 2 პორტუგალიის პრიმეირა ლიგას სჯობს?

- არა, ასე არ გამოდის საერთო ჯამში, მაგრამ პორტუგალიას თუ 4 საუკეთესო გუნდს გამოვაკლებთ, ამ შემთხვევაში ლიგა 2 ნამდვილად სჯობს.

- რომელ მატჩს გამოარჩევდი მიმდინარე სეზონში?

- ვერ გამოვყოფ – ალბათ, უფრო “სპორტინგთან” მატჩი. ასევე, “ბენფიკასთან”, “გიმარაეშთან”. მთლიანობაში ყველა თამაში თითქმის ერთ დონეზე ჩავატარე და პრესაში შეფასებაც ერთნაირი მაქვს. საშუალოზე ოდნავ მაღალი.

- “მორეირენსე” აუტსაიდერებშია, თუმცა ბოლო ტურში მოგებით, ოდნავ ამოისუნთქა. დარჩებით მთავარ ლიგაში?

- დიახ, დიახ. დარწმუნებული ვარ, არ გავვარდებით. სეზონის დასაწყისში მე-6 ადგილი დავისახეთ მიზნად და ამის შესრულება გაგვიჭირდება. თუმცა, ვნახოთ, ჯერ წინ ბევრი მატჩია დარჩენილი. აქამდე კი მნიშვნელოვანი ქულები უწყინარ სიტუაციებში დავკარგეთ.

- ითამაშე “ჟოზე ალვალადეზე” და “და ლუჟზე”. იქაურ ატმოსფეროზე რას იტყვი?

- “სპორტინგის” გულშემატკივრები უფრო “ლივერპულის” ფანებს ჰგვანან. აგრესიულები არ არიან და სათამაშოდ უფრო ადვილია. “ბენფიკასთან” კი, ძალიან ძნელია. ისეთი ატმოსფეროა, უმეტესობა, ვინც პირველად თამაშობს იქ, იჭრება და ყველა მაგას ამბობს. მეც გამოვცადე ეს. პირველი სამი წუთი მგონი ვერაფერს ვხედავდი, მერე გადამიარა. თუ არ ვცდები სეზონის რეკორდი დამყარდა დასწრების მხრივ, ჩვენთან თამაშზე 56 000 გულშემატკივარი იყო მოსული.

- ყველაზე ძლიერი გუნდი რომელია?

- “ბენფიკა” ალბათ ჩემპიონი გახდება, მაგრამ პირადად ჩემი აზრით, “სპორტინგი” უფრო ლამაზ და სახაობრივ ფეხბურთს თამაშობს. კვირას სწორედ მათი თამაშია და მგონია, რომ “სპორტინგი” მოიგებს.

- საქართველოს ნაკრებზეც ვთქვათ: ვლადიმირ ვაისი ჯერჯერობით ფაქტობრივად არ გენდობა...

- არ ვიცი და ვერ ვხვდები რა უნდა ვთქვა... ფეხბურთი ასეთი სპორტია, ყველას საკუთარი მოსაზრება აქვს. ერთ ფეხბურთელზე შეიძლება მწვრთნელმა თქვას, ძალიან მაგარიაო, მეორემ კი, სუსტიაო. ამიტომაც მირჩევნია ყველა სპორტს ჩოგბურთი – სხვას ვერაფერს დააბრალებ (იღიმის).

- ფეხბურთსაც კი?

- დიახ. ჩოგბურთიც და კალათბურთიც მირჩევნია ფეხბურთს (იღიმის).

- მაშინ, ვის გამოარჩევდი ამ სახეობებიდან?

- კალათბურთში დუაიტ ჰოვარდს. ასევე, დღეს ჯონ უოლიც მომწონს. ადრე, ლებრონ ჯეიმსს უფრო ვგულშემატკივრობდი, როცა დამწყები იყო. საერთოდ ასე ვარ, სპორტში ყოველთვის უფრო სუსტების მხარეს ვარ. რატომღაც არ შემიძლია გრანდის მხარეს ვიყო. ჩოგბურთს რაც შეეხება, ირაკლი ლაბაძემ შემაყვარა ეს სპორტი. თუმცა, გამორჩეულად არავის ვგულშემატკივრობ. მხოლოდ ქართველებს, ტატიშვილს, შაფათავას...

ამის შემდგომ პატარა ბლიც ინტერვიუს ჯერიც დადგა:

- საუკეთესო მეკარე ისტორიაში?

- ჯანლუიჯი ბუფონი.

- მცველი?

- პაოლო მალდინი.

- ნახევარმცველი?

- ფრანჩესკო ტოტი.

- თავდამსხმელი?

- გაბრიელ ბატისტუტა.

- მწვრთნელი?

- ფაბიო კაპელო.

- ჩემპიონატი?

- სერია A.

- კლუბი და ნაკრები?

- ალბათ, “რეალ მადრიდი” და ბრაზილიის ნაკრები.

- საუკეთესო ჩოგბურთელი (მამაკაცი, ქალი)?

- როჯერ ფედერერი და სერენა უილიამსი.

- კალათბურთელი?

- მაიკლ ჯორდანი. ჩემი აზრით, ყველა დროის არამარტო საუკეთესო კალათბურთელი, არამედ სპორტსმენიცაა.

- და კლუბი?

- ალბათ, “ბოსტონ სელტიქსი”.